|
|
|
Het avontuur met sterren op het doek
|
|
Portretteren voor TV-programma
|
|
|
Gespannen wachten we (ik, Daan Noppen en Bregtje Zitman Deelen) af welke BN-er er zou verschijnen voor de poseersessie. Op het podium werd de druk nog eens verergert door de aanwezigheid van een heel camerateam en presentator Eus.
|
Meneer Aart kwam achter het gordijn vandaan. Hoewel hij ook wel bekend staat als een norse kwam hij op mij over als een vriendelijke man met een markante kop. Het was alsof het vreugdevonkje van mijn jeugdherinneringen aansloeg. De knop ging al snel om naar de volle focus in het nu. Ik wilde alle indrukken proberen te absorberen die ik krijgen kon van Meneer Aart nu hij hier voor mij stond.
|
|
|
|
Na drie kwartier was de tijd al weer om. Er was nog even de gelegenheid om foto’s te maken. We danste met zijn drieën als paparazzi om hem heen. Daardoor leek het alsof er een soort masker op gezet werd. Waardoor het zoeken was naar wie hij echt is.
|
|
|
|
Uitwerken in het atelier
|
Twee weken later zouden we een portret opleveren van Aart Staartjes. Het werk begon met het selecteren van de beelden en het bepalen van de compositie. Door de reeds vooraf geprepareerd panelen kon ik direct mijn tekening opzetten. Ik maakte eerste nog een warm-koud studie voor ik aan het echte werk begon. Door de extreme warmte had ik bijna geen droogtijd meer nodig. Wat erg prettig was voor mijn gelaagde manier van werken, à la de oude meesters.
|
Tijdens het aanbrengen van de tweede laag was het alsof het schilderij tegen mij sprak ‘Neem het niet allemaal te serieus, het komt wel goed’. Dat zette mij aan tot experimenteren. Op een apart blad probeerde ik verschillende kleuren uit. Ik besloot een voor mij nieuwe rode kleur aan mijn palet toe te voegen. Eenmaal aangebracht schrok ik wel van de heftigheid van deze kleur.
|
|
|
|
Ik belde mijn noodlijn, restaurator Winny Zwetsloot. Zijn eerste reactie bij het zien van een foto: ‘Jezus! Hij kan zo in de rockband Kiss’. Het effect was niet zoals bedoeld. Hij adviseerde mij toch om door te gaan met de woorden ‘Je kan er altijd nog overheen’. Dat was een geruststelling. Dus ik ging door.
|
|
|
|
Naarmate het portret van Aart meer kleur kreeg kwam de kleur veel beter uit. Dat was een hele opluchting en ik was klaar om het camerateam te ontvangen.
|
|
|
|
Het was de warmste dag van Juni, er is geen ventilatie en geen raam kan open. Verplaatsen naar de koelste ruimte, het herentoilet, was geen optie met een compleet camerateam. Tijdens het interview met Eus kwam ter sprake waar mijn uitdagingen lagen. Tijdsdruk, nieuw kleurenpalet, etc.
|
De enige eis van Aart staartjes was dat hij met pet geportretteerd wilde worden. Dit had als moeilijkheid dat zijn pretogen verscholen lagen in de schaduw van zijn pet. Het was mijn doel om, ondanks deze moeilijkheid, het karakter in zijn ogen ligt te laten zien.
|
Het raadsel van zijn knipoog had ik nog niet opgelost. Wat zou hij hier nu mee bedoelen?
|
|
Onthulling
|
Voor de opnames van de onthulling begonnen, zaten we met elkaar in de tuin van het Singer Museum te lunchen. We spraken met Aart Staartjes over hoe de acteurs van Sesamstraat aan de kant waren gezet. Er zouden geen nieuwe afleveringen meer komen. Vooral de manier waarop… hij was er woedend over.
|
Het stond in schril contrast met wat er later op de dag zou gebeuren. De onthulling van de drie portretten deed hem duidelijk plezier. Na zijn moment alleen met de schilderijen mochten wij bij het werk komen om zijn keuze te horen. De sfeer was ontspannen. Meneer Aart geeft aan wat hij in de schilderijen ziet:
|
|
|
|
,,Heel grappig, vooral dat loerende oog. Wat een ouwe snoeperd is het eigenlijk. Er zit véél in het schilderij. Humor, maar ook ‘hij is niet helemaal te vertrouwen.’ Ja, dat vind ik er leuk aan. Ik bén dat. Of nou ja, zo kan ik zijn.’’
|
Met deze woorden koos hij uiteindelijk voor mijn werk.
|
|
|
|
Bezoek aan Meneer Aart en zijn vrouw
|
|
|
De volgende dag ontving ik een hartelijke mail van mevrouw Staartjes. Ze bedankte voor het prachtige portret en zei dat ze diep onder de indruk was. ,,We lopen steeds naar jouw schilderij om weer Ooh en Aah te roepen.’’ Nog voor de uitzending bracht ik een bezoek aan de familie Staartjes. Ze hadden mijn schilderij een mooi plekje in de woonkamer gegeven.
|
|
|
|
|
|